Κάλεσμα για μαζική παρουσία στο ακροατήριο της δίκης του Γιώργου Μήτσου τη Δευτέρα απευθύνουν τα μέλη της επιτροπής συμπαράστασης και της κίνησης ΔΙΚΑΙΩΜΑ, που χτες παραχώρησαν συνέντευξη Τύπου.
Ο Γιώργος Μήτσου, αγρότης στη Λαμία σήμερα, τη Δευτέρα στο Εφετείο παλεύει για να ανατρέψει την αρχική απόφαση βάσει της οποίας καταδικάσθηκε σε τρία χρόνια φυλάκισης χωρίς κανένα ελαφρυντικό.
Ο Μήτσου είχε συλληφθεί σε διαδήλωση τον Δεκέμβριο του 2010 και καταδικάσθηκε σε αυτή τη βαριά ποινή έξι χρόνια αργότερα για τρεις κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα.
Αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στο σκεπτικό της πρωτόδικης απόφασης. Εκπληξη στον δικαστή προκαλεί το ίδιο το γεγονός της διαδήλωσης, αφού «το πλήθος αντιμετώπιζε εχθρικά το Κράτος, παρότι το ίδιο πλήθος είχε με την ψήφο του επιλέξει την Κυβέρνησή του προσφάτως».
Και –ω, της φρίκης– οι συγκεντρωμένοι «ανήκαν σε “μπλοκ”», έννοια την οποία ο δικαστής ερμηνεύει ως εξής: «ομάδα που μάλιστα είχε και όνομα, το όνομα “δικαίωμα” σύμφωνα με τις μαρτυρίες».
Αυτό το «μπλοκ» –που μάλιστα είχε και όνομα– κατά τον δικαστή «ένας τρίτος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει ως εγκληματική οργάνωση».
Ο λειτουργός της Δικαιοσύνης... ανακαλύπτει και τους σκοπούς της οργάνωσης που συστάθηκε «για τη διεξαγωγή επιθέσεων σε αστυνομικούς υπαλλήλους, με απώτερο σκοπό την πρόκληση σωματικών βλαβών σ’ αυτούς, εγκαυμάτων με τη χρήση εμπρηστικών αντικειμένων τύπου “molotov”».
Η δε αδίστακτη οργάνωση θα μπορούσε ακόμα και να φτάσει στην «πρόκληση θανάτου ως αποδεκτό ενδεχόμενο, δεν είχε σημασία για την ομάδα – δεν την ενδιέφερε τι συνέπειες θα μπορούσε να έχει η εγκληματική συμπεριφορά της».
Σε αυτή την... εγκληματική οργάνωση συμμετείχε ο Γιώργος Μήτσου, ο οποίος «έφερε στο πρόσωπό του χειρουργική μάσκα» κι αυτό αποδεικνύει πως «ήταν οργανωμένος και συμμετείχε έχοντας σκοπό την επίθεση εναντίον αστυνομικών και εν τέλει την πρόκληση χάους». Επίσης «συμμετείχε οπλισμένος»: «κρατούσε ένα συμπαγές ξύλινο κοντάρι κυλινδρικού σχήματος και ικανού μήκους [...] το αντικείμενο αυτό είχε διαμορφωθεί ως ρόπαλο επίθεσης και στο ένα άκρο του είχε προσαρμοσθεί κόκκινο μικρού μεγέθους ύφασμα».
Ομως το σκεπτικό κορυφώνεται όταν περιγράφει τις σωματικές βλάβες που ο κατηγορούμενος προκάλεσε, κατά τον δικαστή, στους αστυνομικούς: οι βλάβες λοιπόν «θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ακόμη και όλως ελαφρές», αλλά, ταυτόχρονα, «θα μπορούσε να προκαλέσει στους παθόντες αστυνομικούς κίνδυνο για τη ζωή τους ή βαριά σωματική τους βλάβη».
Φρονηματική επίδειξη απόψεων από τον πρόεδρο
«Η καταδίκη του Γ.Μ. υπήρξε άδικη και αναντίστοιχη με τα στοιχεία της δικογραφίας και της ακροαματικής διαδικασίας. Η αυστηρότητα στην ποινή, εξαντλητική και πρωτόγνωρη» δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ο συνήγορός του, Κώστας Παπαδάκης.
«Η καθαρογραφή του σκεπτικού της απόφασης αποκάλυψε μία όχι απλά ασυνήθιστη, αλλά μη ανεκτή στα όρια της αστικής δημοκρατίας φρονηματική επίδειξη απόψεων του προέδρου του δικαστηρίου, ο οποίος ευθέως αμφισβήτησε το δικαίωμα στη συνάθροιση, προσέβαλε το τεκμήριο αθωότητας, κάλυψε τον μηχανοκίνητο διεμβολισμό ειρηνικής πορείας από αστυνομικές δυνάμεις, υπαινίχθηκε ότι μία κίνηση εργαζομένων συνιστά εγκληματική οργάνωση και προσέθεσε αδικήματα και εκεί που δεν υπήρχαν. Είναι μια επικίνδυνη, εκδικητική για τους αγωνιστές των διαδηλώσεων δικαστική απόφαση που νομιμοποιεί την αστυνομική βία και υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια της συνήθους δικαστικής καταστολής, που δυστυχώς δεν έχει ανακοπεί ούτε τα τελευταία χρόνια. Η αθώωση του Γ.Μ. δεν πρέπει με τίποτα να υποτιμηθεί: προβάλλει επιτακτικά ως ηθικό καθήκον σε έναν από τους χιλιάδες συλληφθέντες διαδηλωτές των μνημονιακών αντιστάσεων ισότιμα με τις μεγάλες δίκες της περιόδου».
